فرا‌اخلاق، استدلال پرسش گشوده، و اکسپرسیویسم

باقری, مهدی; آزادگان, ابراهیم

doi:10.22096/ek.2017.32547

فرا‌اخلاق، استدلال پرسش گشوده، و اکسپرسیویسم

نوع مقاله: علمی و پژوهشی

نویسندگان

¹ دانشجوی دکترای فلسفه علم شریف

² استاد گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف

10.22096/ek.2017.32547

چکیده

استدلال پرسش گشوده یکی از خاستگاه‌های فرااخلاق به شمار می‌آید. مور، با پیش نهادن این استدلال، نظریه‌های فرااخلاقی پیش از خود را یک سره مغالطه‌آمیز معرفی کرد. اگر چه استدلال وی با انتقادهای بسیاری روبرو شد، پاره‌ای از فیلسوفان آن را واجد نکتۀ مهمی دانستند که به درستی بیان نشده است. در این چارچوب، ریلتون، گیبارد، و داروال (1992) کوشیدند تا استدلال مور را به گونه‌ای بازسازی کنند که از انتقادهای یاد شده رهایی یابد. ایشان معتقدند که اکسپرسیویسم تنها نظریۀ فرااخلاق است که در دامنۀ نسخۀ اخیر از استدلال پرسش گشوده جای نمی‌گیرد. هدف نوشتار پیش روی، آشکار نمودن نادرستی این ادعا است. به بیان دقیق‌تر، در پی آنیم تا نشان دهیم که اکسپرسیویسم تنها نظریۀ رهیده از نسخۀ جدید استدلال پرسش گشوده نیست. در این راستا، نخست جغرافیای رویکردهای موجود در فرااخلاق را تبیین می‌کنیم. در گام بعد، استدلال پرسش گشوده و نسخۀ اصلاح شدۀ آن را ارائه می‌دهیم. سپس، ضمن توضیح محدودیت نسخۀ اصلاح شده، نسخۀ جدید این استدلال را بیان می‌کنیم. در مرحلۀ بعد، نشان می‌دهیم که برخلاف ادعای اقامه کنندگان استدلال جدید، اکسپرسیویسم تنها رویکرد رهیده از این نسخه نیست. به طور مشخص، این واکاوی آشکار خواهد نمود که هیچ یک از دو نسخۀ اصلاح شده و جدید نمی‌توانند به تنهایی همۀ بدیل‌های اکسپرسیویسم را رد کنند. در پی آن، مشخص خواهد شد که این مهم تنها با بکارگیری هم زمان هر دو نسخۀ استدلال پرسش گشوده میسر می‌شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Metaethics, Expressivism, and Open Question Argument

نویسندگان [English]

Mehdi Bagheri ¹
Ebrahim Azadegan ²

¹ PhD student at Sharif University of Technology

² Faculty member at Sharif University of Technology

چکیده [English]

Open Question Argument is a turning point in met-ethics. Using OQA, Moore accused all previous meta-ethical theories of being disfigured by a fallacy. While his argument received a lot of criticism, some philosophers see a very important point in it, which has not been conveyed well. Gibbard, Raliton, and Darwall (1992) tried to change the argument to save it. They think Expressivism is the only meta-ethical theory which passes the new form of argument. In the article, we show that Expressivism is not the only triumphant. We talk about two different versions of OQA, the amended form and the new form. In the end, we claim that the only way to have Expressivism as the only victorious of passing OQA is to use both versions together, which means none of the versions alone can challenge all Expressivism's rivals. Using the new form you can get all theories into trouble except for Expressivism and Subjectivism. Then, we use the amended form to challenge Subjectivism too.

کلیدواژه‌ها [English]