نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• عبدالکریم محمدی ¹
• شهلا اسلامی ²

¹ دانش آموخته دوره دکتری، گروه فلسفه، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

² استادیار گروه فلسفه، دانشکده الهیات و فلسفه، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

چکیده
از نظر گابریل مارسل آدمی دو گونه ارتباط با هستی دارد: «بودن» و «داشتن» و این دو، لازمه زندگی هستند. انسان، غالباً مقوله ملک و «داشتن» را بر بعضی از عناصر شخصی و حتی بر افکار و تصورات خود اطلاق می‌کند و آن را به صورت ملموس توصیف می‌کند. در «داشتن»، کارکرد و به تبع آن علم کاربردی مطرح است و در آن، ما با مسائل و تکنیک و مهارت‌ها سر و کار داریم. ارتباط ما در «داشتن» ارتباط «من» و «او» است، یعنی ارتباطی یک طرفه که انسان، شئ مورد نظر را به مثابه ابزاری در برابر خود تلقی می‌کند و با اندیشه اولیه که با انتزاع و آفاقی‌سازی و مانند آن همراه است به شناخت آن نائل می‌گردد. در مقابل «داشتن»، «بودن» است که از مقولات منطقی نیست و ما نمی‌توانیم آن‌ها را تعریف کنیم. «بودن» فراگیر است و تمام هستی را در بر می‌گیرد. ارتباط ما در «بودن» از سنخ ارتباط «من» و «تو» و راز‌آلود است و ما با اندیشه ثانویه و از طریق مشارکت و تجربه زیسته خودمان می‌توانیم آن را بشناسیم. عشق، امید، وفاداری و آمادگی از مقولات «بودن» است که در «بودن» انسان تجلی می‌کند. آنچه در عصر جدید اتفاق افتاده گسترش حوزه «داشتن» است و مارسل با بیان این دو گونه ارتباط با هستی در صدد بازگرداندن تجربه اصیل انسانی یعنی تجربة «بودن» است.
 

کلیدواژه‌ها

• واژگان کلیدی: مارسل
• بودن
• داشتن
• اندیشه اولیه
• اندیشه ثانویه
• عشق

عنوان مقاله [English]

Gabriel Marcel on the Relation between “Having” and “Being”

نویسندگان [English]

• Abdolkarim Mohamadi ¹
• Shahla Eslami ²

¹ Ph.D. Candidate, Department of Philosophy, Faculty of Theology and Philosophy, Science and Research Branch of Tehran, Islamic Azad University, Tehran, Iran. Email: jahan_now@yahoo.com

² Assistant Professor, Department of Philosophy, Faculty of Theology and Philosophy, Science and Research Branch of Tehran, Islamic Azad University, Tehran, Iran. Email: sh-eslami@srbiau.ac.ir

چکیده [English]

According to Gabriel Marcel, humans have two kinds of relationship with the existence: “being” and “having”; that make fundamental differences in understanding the world. “Having” is used for referring to, e.g., “having an idea” and even ones’ own ideas, describing them in a concrete manner. In “having”, we are dealing with “primary thought” and an “I” and a “he” relation, which Marcel puts it against “I” and “thou” relation. In the latter, we are dealing with “being”. Meeting someone who is known as “he” means that we have relationship with him in such a way that he, as an object, is separate from us; the case is different when we meet someone as “thou”. In this relationship, we deal with “secondary thought” and it can be understood through participation and our living experience. Love, hope, fidelity and availability are categorized under “being” which is manifested in the existence of human. At the same time, these two kinds of existence are connected to each other: “being” and “having” are two levels of existence; "being" shows itself in different methods and “having” is the manifestation of “being”. In the modern age, the realm of “having” has been expanded and Marcel proposed two kinds of existence to return the expansion of the realm of “being”, i.e. human authentic experience. In this article the important question is: what is the relation between “having” and “being”? To answer this question, at first we should describe “having” and “being”.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Keywords: Marcel
• “Having”
• “Being”
• Primary Thought
• Secondary Thought