نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• علی حسینی ¹
• مهناز حسین پور ²

¹ هیات علمیاستادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، کهگلویه و بویر احمد، ایران.

² دانش آموخته کارشناسی ارشد فلسفه وکلام اسلامی، دانشگاه یاسوج، کهگلویه و بویر احمد، ایران.

چکیده

موضوع اصلی که هیدگر در فلسفه خود مطرح می‌کند وجود است. در نظر وی، وجودشناسی بعد از افلاطون و ارسطو در مسیر فراموشی قرار گرفته و جای خود را به معرفت‌شناسی داده است. بی‌توجهی به معنای حقیقی وجود و اهتمام به موجود و ماهیت آن، احساس ناخشنودی را در هیدگر برانگیخت و باعث شد او محور فلسفه خود را بر وجودشناسی بنا نهد و برای فراتر رفتن از مفهوم وجود و رسیدن به حقیقت عینی و انضمامی وجود تلاش فراوانی کند. هیدگر برای رسیدن به این منظور به دنبال راهی برای شناسایی وجود است؛ به همین دلیل به انسان رو می‌آورد. از منظر او، انسان تنها موجودی است که توانایی پرسش از وجود را دارد و تنها پدیداری است که می‌تواند به همه پدیدارها معنا ببخشد. هیدگر وجودشناسی خود را با تحلیل وجودی انسان یا تحلیل اگزیستانسیال آغاز می‌کند و با روش پدیدارشناسانه قصد دارد خصوصیات و احوالات وجودی انسان را به تصویر بکشد. لازمه این نوع شناسایی وجود، تحلیل اگزیستانسی است که به سمت هرمنوتیک هدایت کند. هیدگر پدیدارشناسی را روش بازگشت به سمت وجود و هرمنوتیک را نیز وجه وجودی انسان و روشی برای مسأله هستی می‌داند؛ از آنجا که وجودشناسی باید در پی یافتن معنای وجود از طریق پدیدارشناسی هرمنوتیکی وجود انسان باشد، به وابستگی وجود‌شناسی، پدیدارشناسی و هرمنوتیک در فلسفه هیدگر می‌رسیم. پژوهش حاضر در پی بررسی پیوند هرمنوتیک و پدیدارشناسی و تحلیل پدیدارشناسی هرمنوتیکی به عنوان یک روش در فلسفه هیدگر برای شناسایی وجود است. روش به کار رفته، کتابخانه‌ای است و مطالب مقاله با مطالعه منابع و آثار مختلف و نیز تحلیل و تبیین آن‌ها جمع‌آوری شده است.
 

کلیدواژه‌ها

• پدیدارشناسی
• هرمنوتیک
• پدیدارشناسی هرمنوتیک
• دازاین

عنوان مقاله [English]

Hermeneutical Phenomenology as a Method in Philosophy of Martin Heidegger

نویسندگان [English]

• Ali Hoseini ¹
• Mahnaz Hosein pour ²

¹ Assistant Professor, Faculty of Literature and Humanities, Yasouj University, Kohgoluyeh and Boyer Ahmad, Iran.

² Graduate of Islamic Philosophy and Theology, Yasouj University, Kohgoluyeh and Boyer Ahmad, Iran.

چکیده [English]

Main issue in Heideger philosophy is existence .in his theory, exestionology (ontology)after platoon and Aristotle has been forgotten and replace with epistemology. Inattention or having no regard to truth meaning of existence and paying attention or focusing on existent(extant, creature) and its essence has raise uncomfortable feeling in Heidegger, and made hem to construct its philosophical axes on existionology and employing mush effort to going beyond the perception of existence and reaching to the subjective and adjunctive meaning. Hidiger to fulfillment of this purpose was looking for a way or solution to cognition of existence. So he focus his attention on humanity(human being) because , from his points of views , human being is only creature that is of ability of question about existence and is only visibility(creature) who made other visible (creatures) meaningful. in this line with, Heidegger start his existionology with existentialanalys is of human and his going to illustrate existential specifications and statesof human. So requisite of this cogitation of existence is existential analysis that guider to hermeneutic. From Heidegger opinion, Phenomenology is way of return to existence and he regard or look hermeneutic as existential aspect of human and a method for ontology problem. Since exestionology (ontology) must be looking for finding of existence by hermeneutic phenomenology of human being, so we find the depending of existionology.

کلیدواژه‌ها [English]

• Phenomenology
• Hermeneutic
• Hermeneutical Phenomenology
• Dasein