نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• فهیمه خوشنویسان ¹
• زینب شکیبی ²
• سیدعلی علم الهدی ³
• جلال پیکانی ⁴

¹ دانشجوی دکتری فلسفه دین، دانشکده الهیات، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

² دانشیار، دانشکده الهیات، گروه فلسفه دین، دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران.

³ استاد، دانشکده الهیات، گروه فلسفه دین، دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران.

⁴ دانشیار، دانشکده الهیات، گروه فلسفه دین، دانشگاه پیام نور ، تبریز، ایران.

چکیده

ویتگنشتاین با نگاه زبان‌شناختی به باورهای دینی و کیرکگارد با نگاه متعارض به گزاره‌های دینی جزء ایمان‌گرایان قلمداد می‌شوند. پلانتینگا رویکرد برون‌گرایانه و اعتمادگرایانه دارد. وی در سازوکار رسیدن به معرفت‌شناسی عام خود ابتدا از عملکرد قوای صحیح معرفتی و معرفت تضمین‌شده سخن می‌گوید و سپس با این مبانی وارد معرفت‌شناسی دینی می‌شود. پلانتینگا در معرفت‌شناسی دینی دارای رویکرد فضلیت‌محوری است. فضیلت‌مندی باورهای ناشی از حس الوهی، به‌ خاطر پایه و یقینی‌بودن این قوه است. استدلال بر اساس پایه‌بودن باورهای دینی ما را به ایمان‌گرایی رهنمون می‌کند. او از پایه‌بودن باورهای حاصل از حس الوهی، معرفت طبیعی خداوند را نتیجه می‌گیرد. این شناخت، طبیعی، غیر عقلانی، موثق و تضمین‌شده است. پلانتینگا در تجربة دینی نیز ایمان‌گرایانه عمل کرده است؛ زیرا باورهای دینی حاصل از تجربة دینی باورهایی پایه و خطاناپذیر هستند؛ بنابراین اعتقاد به خداوند هم به نحو پایه و بدون استدلال پذیرفته می‌شود. پلانتینگا با آنکه در ظاهر به ایمان‌گرایی اعتراف نمی‌کند و چنین ادعایی را قبول ندارد، ایمان‌گرابودن وی از لوازم پذیرفتن نظریاتش است و بدون قائل شدن به ایمان‌گرایی میتوان گفت دستگاه و ساختار معرفت‌شناسی دینی او به‌ درستی طرح‌ریزی نشده است.

کلیدواژه‌ها

• ایمان‌گرایی
• پلانتینگا
• حس الوهی
• معرفتشناسی دینی

عنوان مقاله [English]

A Faithful Approach to Plantinga Religious Epistemology

نویسندگان [English]

• fahimeh khoshnevisan ¹
• zeinab shakibi ²
• saaid Ali Alamolhoda ³
• jalal peykani ⁴

¹ PhD student in Philosophy of Religion, Faculty of Theology, Payam Noor University, Tehran, Iran.

² Associate professor, Faculty of Theology, Department of Philosophy of Religion, Payam Noor University, Tehran, Iran.

³ professor, Faculty of Theology, Department of Philosophy of Religion, Payam Noor University, Tehran, Iran.

⁴ Associate professor, Faculty of Theology, Department of Philosophy, Payam Noor University, Tabriz, Iran.

چکیده [English]

Wittgenstein with a linguistic view of religious beliefs, and Kierkegaard, who opposes religious propositions, are considered believers, Plantinga has an extroverted and trusting approach. In the mechanism of reaching his general epistemology, he first talks about the functioning of correct epistemological powers and guaranteed knowledge, he enters religious epistemology with these foundations. Plantinga has a virtue-oriented approach in religious epistemology. The virtue of beliefs resulting from divine sense is due to the basis and certainty of this power, reasoning based on its true basis leads us to faith. From the basis of the beliefs resulting from the divine sense, he concludes the natural knowledge of God, this knowledge is natural, reliable and guaranteed. Plantinga has removed any rational reflection from the process of producing and guaranteeing beliefs resulting from divine sense. Plantinga has also acted as a believer in his religious experience. Religious beliefs resulting from religious experience are basic and infallible beliefs, so belief in God is also accepted as a basis. Plantinga, although he does not admit to being a believer and does not accept such a claim, but his being a believer is an essential part of accepting It is his. And without believing in faith, it can be said that his religious epistemological apparatus and structure are not properly planned.

کلیدواژه‌ها [English]

• Divine sense
• fideism
• Plantinga
• Religious epistemology